piątek, 18 maja 2018

Gminny Konkurs Recytatorski i Poezji Śpiewanej Zbigniewa Herberta

Wydarzenie jakie miało miejsce 15 maja w ostatni dzień Tygodnia Bibliotek posiada szczególnie cenną formułę, dającą możliwość twórczej konfrontacji nie tylko miłośnikom recytacji, ale także poezji śpiewanej. W Gminnej Bibliotece Publicznej we Frysztaku odbył się Gminny Konkurs Recytatorski i Poezji Śpiewanej Zbigniewa Herberta zorganizowany wspólnie ze Szkołą Podstawową we Frysztaku. We współzawodnictwie brali udział uczniowie ze szkół z Frysztaka, Gogołowa, Lubli i Stępiny. Spotkanie poprowadzili uczniowie z klas IIIG Arkadiusz Wilk i Łucja Szopa.

Jury konkursu przyznało nagrody i wyróżnienia w dwóch kategoriach:
w kategorii recytacja
I miejsce – Justyna Chyłek, uczennica klasy IIIG ZS w Stępinie („Pan Cogito – powrót”)
II miejsce – Hubert Kudłacz, uczeń klasy VII ZS w Stępinie („Deszcz”)
III miejsce – Zuzanna Leśniak, uczennica klasy IIG ZS w Lubli („Chciałbym opisać”)
Wyróżnienie otrzymała Justyna Winiarska z klasy VII z Frysztaka i Anna Leszczyńska z klasy VII z ZS w Lubli.

W kategorii poezji śpiewanej, pierwsze miejsce zdobył zespół „Nieprzygotowane ” ze Stępiny.

Serdecznie gratulujemy zwycięzcom i wszystkim, którzy rozumieją, że ratunku trzeba szukać, w powrocie do poezji. Bo przecież prawda jest znana, tylko ją zapomnieliśmy: proza (poza nielicznymi wyjątkami) – rejestruje, poezja – kreuje. To poeci, tworząc nowe słowa, szukając nowych barw słów istniejących, budzą naszą wyobraźnię, a tworząc nowe kształty wiersza – uczą dyscypliny, konstrukcji wypowiedzi. Musimy bronić naszego języka.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, głęboko przekonany o wyjątkowym znaczeniu twórczości Herberta, ogłosił rok 2018 Rokiem Zbigniewa Herberta. W uzasadnieniu czytamy:

 „W epoce kryzysu wartości i głębokiego zwątpienia Zbigniew Herbert zawsze stał po stronie zasad: w sztuce – kanonu piękna, hierarchii i rzemiosła, w życiu – kodeksów etycznych, jasno odróżniających pojęcia dobra i zła. Był uosobieniem wierności – samemu sobie i słowu.

W swojej poezji wyrażał umiłowanie wolności, wiarę w godność jednostki i jej moralną siłę. Patriotyzm rozumiał jako miłość surową, wymagającą solidarności z poniżonymi i cierpliwej pracy nad przywracaniem pojęciom ich rzeczywistych znaczeń.


Przestrzegał: „Naród, który traci pamięć, traci sumienie”. A zatem „Należy [...] zrobić wszystko, by odbudować imponderabilia i autorytety. Ich brak bowiem to dla losów narodu śmiertelne zagrożenie”…”












Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | GreenGeeks Review