poniedziałek, grudnia 21, 2020
Anonimowy
Tam nad lasem anieli do stajenki lecieli,
wiodła ich gwiazdka,
a jak który niezdara trącił stopą chojraka –
spadała śniegu garstka.
Do mrozu nienawykli – śpiewali, aż ochrypli:
ciągle gloria i gloria,
A Dziecinie w stajence wół oddechem grzał ręce
ładna historia!
…Chodź, pójdziemy – daj rękę! Odnajdziemy stajenkę,
cóż – że zawieja,
że daleko od miasta. Tam, gdzie szopka, gdzie gwiazda –
tam i nadzieja!
Adam Żuchowski
Kolęda Frysztacka
Wspomnienia mają kolor choinkowych baniek.
Na Pasterkę śpiesznie pędzą dziadka sanie.
Łańcuch ze słomek z bibułą się splata.
A dzieci rosną
i mijają lata.
Zawsze te same miejsca przy stole.
A łza, choć inna, oko matki kole.
Ciasno, gorąco, a czas wolno płynie.
Tak jest w każdym domu, w Polsce, mej krainie.
Nad Frysztakiem kolęda płynie.
Niesie pieśń o Bożej Dziecinie.
Wiatr do taktu układa gałęzie.
Skrzypi śnieg i biało wszędzie.
Frysztacka kolęda przez pola leci.
Ma w oczach radość małych dzieci.
Codzienne troski gubi po drodze.
Dzwonkiem pobrzmiewa ku przestrodze.
Niech płynie kolęda.
Ze zwykłych dni czyni święta.
Burze łagodzi.
Odmienia ludzi.
Dodaje siły
być szczęśliwym.
Do następnego roku,
by spotkać się o zmroku.
Teresa Guzy
Wigilia
Gdy pierwsza gwiazdka w dniu wigilijnym
zabłyśnie na nieboskłonie,
to każdy dąży żeby się znaleźć
w swoim rodzinnym gronie.
By wspólnie razem usiąść przy stole
odrzucić precz zmartwienia,
łamiąc się śnieżnobiałym opłatkiem
złożyć najlepsze życzenia.
Żeby nam w życiu nie brakło zdrowia
byśmy w dostatku żyli
i żeby nigdy nie gasło słońce
nad nami ani chwili.
Ale to tylko są czcze marzenia
to wiemy bez złudzenia,
że co okrutny los nam zgotował
jest nie do odrzucenia.
Augustyn Ząbik
Przed wigilią
Z lat słonecznych i chmurnych
odpływa twoja młodość
na twarzy twojej
pozostają ślady krzyży.
Teraz nachylasz twarz lebiody ku oknu
i widzisz lato utopione w śniegu.
Marzysz o wigilii,
na obrusie śnieżnym stołu.
Gdy nadchodzi wieczór
i puste światła gwiazd
podchodzą do okien
ustawiasz dla nich krzesła
przy wigilijnym stole.
Mieczysław Mularski
Posprzątałam święta:
ciasto i słodycze!
I białe obrusy
do pralki włożyłam.
Choć jeszcze odwiedzić
mają trzej królowie"
Księdzu już złożoną"
kopertę wręczyłam...
Święta, święta,
nie wiecznie też trwają!
I po świętach trzeba
żyć też "po Bożemu"
Wziąć małe dzieciątko,
co się nam zrodziło,
I włożyć do serca,
by na wieki trwało!
J.M.
Kolęda dla Ciebie
Ty, co idziesz przez zamieć
drogą znaną na pamięć,
codzienną -
wyjątkowo dziś właśnie
grudniową lampkę zaświeć,
stajenną.
Bo w jej świetle, choć nikłe,
ujrzysz rzeczy niezwykłe,
acz ziemskie :
w szopce – Matkę z Dziecięciem,
a wszystko piękne będzie
i betlejemskie.
Stań na chwilę, przyklęknij,
lampy nie puszczaj z ręki –
potrzebna!
Mateńce w szopce poświeć:
dobra i z siana pościel,
choć zgrzebna.
Słyszysz? – Chóry aniołów,
a tu, z nimi pospołu
wichru porywy;
przychodzi w ziemskie progi
Bóg bogaty, ubogi –
taki prawdziwy…
Adam Żuchowski
